اخبار

یک کنترل‌کننده منطقی قابل برنامه‌ریزی (به اختصار PLC) رایانه‌ای است که برای حل مشکلات در یک فرآیند مونتاژ خاص استفاده می‌شود. این دستگاه‌ها در اشکال و اندازه‌های بسیار متنوعی هستند و گزینه‌های جایگزین زیادی دارند، می‌توانند برای ورودی/خروجی کامپیوتری و ساده استفاده شوند و عملکرد جلوگیری از دمای بالا، لرزش و نویز الکتریکی را دارند. اختراع PLC باعث شد کامپیوتر را به یک فرآیند اتوماسیون صنعتی ساده کند.

شکل زیر فرآیند سیستم کنترل کننده منطقی قابل برنامه ریزی را نشان می دهد.

شکل زیر فرآیند سیستم کنترل کننده منطقی قابل برنامه ریزی را نشان می دهد.

تاریخچه PLC

کنترل کننده های منطقی قابل برنامه ریزی (PLC) اولین بار در اواخر دهه 1960 ظاهر شدند. هدف اصلی از برنامه ریزی این تجهیزات حذف هزینه های بالای جایگزینی سیستم های کنترل پیچیده مبتنی بر رله مورد نیاز خودروسازان بزرگ ایالات متحده است. یک مشکل اساسی وجود دارد و آن مکانیکی بودن آنهاست. این بدان معنی است که آنها فرسوده می شوند و باید هر از چند گاهی تعویض شوند. علاوه بر این، رله فضای زیادی را اشغال می کند. اینها و ملاحظات مختلف باعث توسعه PLC شد. در دهه 1970، پیشرفت های بیشتری در PLC انجام شد. در سال 1973، ارتباط بین PLC ها انجام شد. این اجازه می دهد تا مدار کنترل در فاصله معینی از ماشین کنترل اجرا شود. در برخی موارد، نهادینه نشدن PLC منجر به مشکلات متفاوتی شد. این در دهه 1980 بهبود یافت. اندازه PLC بیشتر کاهش می یابد، به این معنی که کارخانه می تواند از فضا به طور موثرتری استفاده کند. در دهه 1990، راه اصلاح PLC، مانند برنامه های بلوک و لیست های دستی، گسترش یافت. آنها همچنین مشاهده کردند که PLC در برخی موارد با PC جایگزین شده است. با این وجود، PLC هنوز در طیف گسترده ای از مشاغل مورد استفاده قرار می گیرد و تا آینده قابل پیش بینی در این وضعیت باقی خواهد ماند.

اصل کار "سه وظیفه"

روش کار PLC بسیار ساده است: PLC داده ها را از حسگرها یا تجهیزات اطلاعاتی مرتبط دریافت می کند، اطلاعات را پردازش می کند و خروجی را بر اساس پارامترهای از پیش تعریف شده آغاز می کند.